Pyometra of baarmoederontsteking

Een pyometra of baarmoederontsteking is een bacteriële infectie van de baarmoeder. Het kan ontstaan na een loopsheid of na de bevalling van een nestje pups, maar bij sommige honden is de loopsheid al meer dan een half jaar niet meer opgemerkt.

oorzaak

Alle gezonde honden produceren tijdens een bepaalde periode van de cyclus progesteron. Bijvoorbeeld tijdens de dracht, na de loopsheid en bij honden langdurige schijnzwangerschap. Deze hoge en langdurige progesteron-spiegels ontstaan ook na behandeling met anticonceptiemiddelen (de ‘prikpil’). Gedurende de periode dat de progesteron spiegel hoog is in het bloed is een dier veel vatbaarder voor infectie van de baarmoeder. Door de progesteron verandert namelijk het baarmoederslijmvlies en ontwikkelt zich een zogenaamde CEH (Cysteuze Endometrium Hyperplasie). Dit is al een voorbode van een beginnende baarmoederontsteking. Als dit veranderde slijmvlies ontstoken raakt, dan ontwikkelt zich hieruit een baarmoederontsteking. De bacteriën die de baarmoeder infecteren zijn afkomstig uit de vagina.

symptomen

Symptomen van een baarmoederontsteking zijn onder andere lusteloosheid, koorts en, doorgaans erg opvallend, veel plassen en veel drinken (polyurie en polydipsie). Niet alle verschijnselen hoeven aanwezig te zijn. Ook heeft de hond weinig eetlust, braakt af en toe. Het verhaal van de eigenaar is vaak dat de hond al vele weken lusteloos is. Vaak is een uitvloeiing uit de vulva te zien en dan spreken we van een open pyometra. Maar gevaarlijker wordt het als de baarmoedermond (cervix) gesloten is waardoor de etter als het ware zit opgesloten, dan spreken we van eengesloten pyometra.

Diagnose

De diagnose kan worden gesteld aan de hand van de symptomen, met behulp van een röntgenfoto of met echografie of door bloedonderzoek. Meestal zal een combinatie van enkele van deze onderzoeksmethoden tot de uiteindelijke diagnose leiden.

Behandeling

gewone pyometra

De beste behandeling van een baarmoederontsteking bestaat bijna altijd uit het verwijderen van de baarmoeder en de eierstokken. De meeste dieren herstellen bijzonder snel na deze ingreep. Bij ons moeten honden met een pyometrastandaard 1 tot 2 dagen aan het infuusblijven op het dierenartsencentrum om een nierblokkage te voorkomen. Dit is een van de complicaties na een pyometra. Uiteraard wordt er bloed genomen bij deze honden voor de nierwaarden te bepalen zowel voor als na de operatie om te zien of de hond wel naar huis mag.

Gesprongen pyometra

Soms hebben we te doen met een gesloten pyometra die springt in de buik. Dit is een levensgevaarlijke situatie en moet als een spoedgeval aanzien worden. Doordat de etter in de buik terecht komt gaan de bacterieën uit de ettersnel in de bloedbaan en kan het dier in shock gaan. Die etter moet er zo vlug mogelijk uit en de buik moet dan gespoeld worden. Soms steken we dan een abdominale drain en spoelen we de buik nog drie dagen na. Voor sommige eigenaars en dan vooral fokkers is het een must dat de baarmoeder blijft zitten. Wij behandelen deze dieren dan met een prostaglandine preparaat waardoor debaarmoeder gaat samentrekken en de etter zo gaat uitdrijven. Dit natuurlijk in combinatie met een antibioticakuur. Als geen behandeling wordt ingesteld bij een baarmoederontsteking zal het dier uiteindelijk ook overlijden.

Prognose

De prognose is na sterilisatie meestal goed, maar indien het dier te lang met een pyometra rondgelopen heeft, kunnen de nieren onherstelbaar beschadigd zijn door de toxische stoffen die in de bloedstroom terecht gekomen zijn. Deze kunnen andere organen ernstig beschadigen (nieren, lever).

ACP behandeling bij artrose en ligamenten.

Wat is ACP?

ACP is een alternatieve behandeling voor patiënten bij wie eerdere standaardbehandelingen weinig of geen effect hadden inzake pijnbestrijding en/of verminderen van de ontsteking.
Het bloed van de patiënt wordt gecentrifugeerd tot we gebruiksklaar plasma verkrijgen dat rijk is aan bloedplaatjes, die op hun beurt groeifactoren produceren. Dit plasma wordt opnieuw geïnjecteerd op de probleemplaatsen zoals gewrichten , pezen en ligamenten.

ACP betekent Autoloog Geconditioneerd Plasma.

Het geneesmiddel, ACP, wordt geproduceerd door het afnemen, behandelen en opnieuw injecteren van het bloed van een patiënt. Er zijn absoluut geen additieven. Door het proces van het afnemen van het bloed en behandelen, wordt het bloed verbeterd. Het plasma ( is hetgene wat overblijft na centrifugatie ) is het geneesmiddel.

Hoe werkt ACP?

Bloedplaatjes zijn de cellulaire componenten van bloed.
Ze spelen een belangrijke rol in het proces van bloedstolling en geven een aantal groeifactoren vrij die verantwoordelijk zijn voor het regeneratieproces (herstelling).
Bij beschadigd weefsel reageert ons lichaam met het vrijgeven van groeifactoren via die bloedplaatjes. Hun rol is om stamcellen te stimuleren om te migreren naar de plaats in het lichaam waar de schade zich bevindt en ter plaatse de schade te herstellen.
Dankzij ACP kunnen we, door de concentratie van de bloedplaatjes en daarmee ook de groeifactoren te verhogen, dit regeneratieproces gaan versnellen en bevorderen.

Wanneer wordt ACP gebruikt?

ACP kan gebruikt worden voor het behandelen van verschillende aandoeningen zoals:

chronische en acute osteoarthritis.
gewrichtsproblemen.
gecompliceerde fracturen.
behandeling na operaties van gewrichten.
schade aan pezen en ligamenten.
schade aan zachte weefsels.

Mogelijke bijwerkingen

Bij ACP zien we geen bijwerkingen in tegenstelling tot andere behandelingen.
Gezien het bloed dat wordt geïnjecteerd afkomstig is van de patiënt zelf is er geen kans op allergische reacties of afstoting.
Daarom is ACP een eenvoudige en veilige methode.

Alternerend vaccineren

WAAR VROEGER JAARLIJKS ALLE HONDEN EN KATTEN MET EEN GROTE COCKTAIL WERDEN GEVACCINEERD, STAAT DE WETENSCHAP OMTRENT VACCINATIE NIET STIL EN BLIJKT EEN ALTERNEREND VACCINATIESCHEMA VOLDOENDE BESCHERMING TE BIEDEN TEGEN DE MEEST VOORKOMENDE ZIEKTES. DAARNAAST IS ER DE MOGELIJKHEID OM TE VACCINEREN OP MAAT, MET BEHULP VAN DE VACCICHECK.

Alternerend vaccineren is gebaseerd op langdurig en uitgebreid onderzoek waaruit is gebleken dat voor verschillende vaccinaties een ruimer interval dan één jaar gehanteerd kan worden zonder dat de bescherming van het dier hieronder lijdt.

Bij alternerend vaccineren hanteren wij het volgende schema:

Honden:

Pups op 6 weken leeftijd: Hondenziekte en Parvovirus

Pups op 9 weken leeftijd: Hondenziekte, Parvovirus, Hepatitis, Leptospirose en Paraïnfluenza.

Pups op 12 weken leeftijd: Leptospirose en Kennelhoest via een neusvaccin.

Honden op 1 jaar leeftijd: Hondenziekte, Parvovirus, Hepatitis, Leptospirose en kennelhoest (= grote cocktail)

Honden op 2 & 3 jarige leeftijd: Leptospirose en kennelhoest (= kleine coctail)

Honden op 4 jaar leeftijd: Grote coctail of bloedname via vaccicheck.

Honden worden dus alternerend met een interval van 3 jaar gevaccineerd met de grote cocktail en tijdens de 2 tussenliggende jaren, jaarlijks gevaccineerd tegen Leptospirose (L4) en Kennelhoest. Eventueel is dit schema aan te vullen met een separate vaccinatie tegen Rabiës ( 1 x per 3 jaar ) en/of de ziekte van Lyme ( jaarlijks).

Scroll naar boven